W ślad za pp. Tymonem i Joanną (dziękuję!) pochyliłem się nad skutkami jednego z dzieł niepłodności poselskiej w połączeniu z ignorowaniem ekspertów od legislacji… Powstała wiecznie nieumarła lex nieboszczka zombie vol. 2 (patrz vol. 1).
Była sobie ustawa z dnia 29 lipca 2005 r. o systemie tachografów cyfrowych (Dz. U. z 2017 r. poz. 891 oraz z 2018 r. poz. 650), zwana „ustawą starą”, którą zastąpiła ustawa z dnia 5 lipca 2018 r. o tachografach (Dz. U. z 2018 r. poz. 1480, aktualnie: z 2020 r. poz. 900), zwana „ustawą nową”. Przy okazji, doceniam prawidłowo zwięźlejszy tytuł.
Wszystko byłoby mniej zawstydzające, gdyby pozwolono prawidłowo zastosować § 40 ust. 1 i § 41 ust. 1–2 załącznika do rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 czerwca 2002 r. w sprawie „Zasad techniki prawodawczej” (Dz. U. z 2016 r. poz. 283), które stanowią (pogrubienia – MR):
- przepisowi uchylającemu ustawę nadaje się brzmienie: „Traci moc ustawa … (tytuł ustawy).”;
- ustawę regulującą dotychczas daną dziedzinę spraw uchyla się w całości, bez pozostawiania w mocy poszczególnych jej jednostek systematyzacyjnych, zwłaszcza pojedynczych przepisów;
- jeżeli w wyniku uchylenia jednostek systematyzacyjnych ustawy lub jej przepisów wyjątkowo zachowuje się moc obowiązującą tylko niektórych przepisów ustawy, w ustawie zamieszcza się przepis zmieniający, w którym wyczerpująco wymienia się uchylane jednostki systematyzacyjne ustawy lub jej przepisy, wyrażając to zwrotem: „W ustawie … (tytuł ustawy) uchyla się …”.
Zapomniano, że każde wyliczenie (czyli to coś wokół dwukropku i nowej linii z niższego rzędu jednostkami redakcyjnymi) składa się nie tylko z punktów (a następnie możliwe z liter, tiret i podwójnych tiret), lecz również z wprowadzenia (zdania wstępnego) do wyliczenia (przed wyliczeniem) oraz może również kończyć się częścią wspólną (wieńczącą po wyliczeniu), por. § 56 ust. 1 ZTP.
W efekcie, art. 62 w związku z art. 73 pkt 2 ustawy nowej, uchylił niewyczerpująco wymieniając przepisy ustawy starej. Ale jeden przeoczono. Uchylono bowiem art. 24 ust. 1 pkt 1, 2 i 3, zapomniano natomiast o wprowadzeniu do wyliczenia i części wspólnej. W efekcie, wprawdzie WoltersKluwer Lex oznacza ustawę starą, że w całości utraciła moc i nie obowiązuje, ale to sejmowy ISAP prawidłowo wskazuje, że formalnie ustawa obowiązuje, dopóki obowiązuje art. 24 ust. 1 wprowadzenie i część wspólna. Kancelaria Sejmu przygotowała nawet nieoficjalny roboczy tekst ujednolicony — czekam na urzędowy jednolity od KPRM/RCL ;)
Chcąc zróżnicować termin wejścia w życie uchylenia w zakresie art. 24 ust. 1 pkt 2 ustawy starej (penalizacja wykonywania działalności w zakresie napraw, instalacji lub sprawdzania tachografu cyfrowego bez zezwolenia, por. art. 51 pkt 2 ustawy nowej), doprowadzono do nieumyślnego pozostawienia przy życiu zbędnej otoczki, która aktualnie brzmi (początek zdania w języku polskim): „Kto podlega karze pieniężnej w wysokości 5000 zł” (koniec zdania w języku polskim). Ewentualnie, wskutek tekstu ujednoliconego brzmi to: „Kto: (uchylony), (uchylony), (uchylony) – podlega karze pieniężnej w wysokości 5000 zł”.
Druk Sejmowy 2458 VIII Kadencji (projekt i uzasadnienie) przewidywały utratę mocy całej ustawy starej z odroczonymi wyjątkami („traci moc ustawa … za wyjątkiem … art. 24 ust. 1 pkt 2 …”). Wskutek zamiany formuły rozpowszechnionej na kanoniczną i dłuższego podtrzymania w mocy kolejnych przepisów, do pkt 2 dopisano pkt 1 i 3, zapominając o wprowadzeniu i części wspólnej…
Czy kiedykolwiek ktokolwiek uchyli ten przepis? Nie sądzę…
PS 29.08.2021 dodaję informację, że ISAP kwalifikuje już ustawę starą jako „uznaną za uchyloną”, mimo że nie odnotowuje żadnego aktu zmieniającego…
tachograf cyfrowy, fot. 2008 Wikipedia Wikimedia Commons Sterkebak
